DOMINUS QUIXOTUS


Día del Libro
Lectura Libri Domini Quijoti

Capitulum primum


"In uno loco manchego, de cujus nómine non volo calentare cascos, vivebat facit paucum tempus. quidam fidalgus de his qui habent lanzam in astillerum, adargam antiquam, rocinum flacum et perrum galgum, qui currebat sicut ánima quae llevatur a diábolo…
###

EN LATÍN MACARRÓNICO...

Fue en el año 1905, cuando se celebraba también el Tercer Centenario de la obra universal de Cervantes, cuando el alcarreño Ignacio Calvo, un ingenioso cura, de misa y de olla ("curam misae et ollae"), se empeñó en traducir con gracia al latín macarrónico la obra más excelsa del puro castellano. Se empeñó en el esfuerzo de su imaginación, también calenturienta, como la del famoso Hidalgo, y se empeñó, hasta vaciar su alcuza de lo que él llamaba su bálsamo de Fierabrás, es decir: LAS PESETAS…

Aquí va mi homenaje: a Don Quijote de la Mancha, a su ingenioso padre, Don Miguel de Cervantes, y un poquito a Don Ignacio Calvo, por su chispa magnífica.

PARS PRIMERA
CAPITULUM PRIMERUM
In isto capítulo tratatur de qua casta pajarorum erat dominus Quijotus et de cosis in quibus matabat tempus.

In uno lugare manchego, pro cujus nómine non volo calentare cascos, vivebat facit paucum tempus, quidam fidalgus de his qui habent lanzam in astillerum, adargam antiquam, rocinum flacum et perrum galgum, qui currebat sicut ánima quae llevatur a diábolo. Manducatoria sua consistebat in unam ollam cum pizca más ex vaca quam ex carnero, et in unum ágilis-mógilis qui llamabatur salpiconem, qui erat cena ordinaria, exceptis diebus de viernes quae cambiabatur in lentéjibus et diebus dominguis in quibus talis homo chupabatur unum palominum. In isto consumebat tertiam partem suae haciendae, et restum consumebatur in trajis decorosis sicut sayus de velarte, calzae de velludo, pantufli et alia vestimenta que non veniut ad cassum.

Y así añadía su ingenio al ingenio de Cervantes, haciéndolo gracioso y agradable…
 (AGF)

Comentarios

Entradas populares